عطر و رنگ

خوشبو كردن مسلمان ، بدن لباس خود را به مشك و عنبر و عطر و بخور و گلاب و هر ماده بويائى ، از مستحبات اكيد اسلام است ، تا آنجا كه روايت شده است : مخارج عطر و بخور پيغمبر اكرم (ص ) بيش از مخارج خوراكش ‍ بود. عطر هم مانند نظافت ، از مظاهر زيبايى است و زنان به آن علاقه بيشترى دارند و همت بيشترى مى گمارند.

پيغمبر اسلام (ص ) نسبت به استعمال عطر و ماده بويا، ميان زن و شوهر فرقى گذاشته است كه بسيار لطيف و ظريف است ، و آن فرق اين است كه به زن دستور مى دهد، از مواد خوشبو، ماده ئى را استعمال كن كه بيشتر رنگ داشته باشد و كمتر بو، بر عكس مردان كه بايد ماده ئى را استعمال كنند كه بويش بيشتر و رنگش كمتر باشد.

بعضى از زنان تنها هنگامى كه به عروسى يا مهمانى مى روند، خود را زيبا و مرتب و پاكيزه و معطر مى كنند، اين عمل بر خلاف دستور اسلام است ، زن بايد همواره براى شوهرش جالب و جاذب باشد، و در مهمانيها هم بايد زيبايى و عطر او را تنها زنان ببينند و استشمام كنند، نه مردان اجنبى تا تحريك شوند و آن زن سبب گناه آنان گردد. زنى كه در عروسيها و مهمانى ها خود را زياد زينت مى كند، او كسر شخصيت دارد، يعنى چون هنر و سواد شوهردارى خوبى ندارد، مى خواهد از راه زيور و زينت زياد، خود را نشان دهد و بنماياند، زنان با شخصيت متينند، در پوشاك زيبا و زيور و آرايش ، زياده روى نمى كنند.

اسلام دين فطرت است و دين خدا، و چنين دينى بايد احساسات و عواطف مردم را كه مخلوق همان خداست ، در نظر بگيرد و راهنمائى كند، درست است كه هر زنى در فطرت و سرشتش ، زيبا پسندى و آراسته گرى ، نهفته است ؛ ولى اين عشق و علاقه بايد كنترل و راهنمائى شود. اسلام مى گويد: آراستگى و زيباگرى زن ، تنها بايد درون خانه و زندگى خود و در برابر شوهر خود و به خاطر شوهر خود باشد. در اينصورت آب نهر زندگى در مسير خود حركت كرده ، گل و ريحان مى روياند و بلبلان و مرغان تشنه را سير آب مى كند، ولى اگر زيبايى و آراستگى زن ، براى مردان بيگانه باشد، چنانست كه آب نهر، زير پايه ساختمان منحرف شود و خرابى و تلفات به بار آورد. ذوق و شامه مرد اگر در خانه خود و از همسر خويش اشباع نشود، در خارج خانه چشم چرانى مى كند و از فكر و كار و تلاشى كه براى تامين زندگى دارد، منصرف مى شود.

دليل

38- قال رسول الله (ص ): طيب النساء ما ظهر لونه و خفى ريحه و طيب الرجال ما ظهر ريحه و خفى لونه

رسول خدا (ص ) فرمود: بوى خوش زنان ، چيزى است كه رنگش آشكار و بويش نهان باشد و بوى خوش مردان چيزى است كه بويش آشكار و رنگش ‍ نهان باشد. ⁽⁴²⁾

39- و قال عليه السلام : اءيما امراءه تطيبت لغير زوجها لم تقبل منها صلاه حتى تغتسل من طيبها كغسلها من جنابتها.

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: هر زنى كه براى غير شوهرش خود را خوشبو كند، خداوند نماز او را قبول نكند تا زمانى كه مثل اينكه غسل جنابت مى كند، خود را از آن بوى خوش پاك گرداند. ⁽⁴³⁾

خواننده بصير و شيرين ذوق ، از اين گونه روايات لطيف و عميق ، با عجله و شتاب نمى گذرد.

40- عن اءبيعبدالله (عليه السلام ) قال : كان رسول الله (ص ) ينفق فى الطيب اءكثر مما ينفق فى الطعام

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: رسول خدا (ص ) براى بوى خوش بيشتر از خوراك خرج مى كرد. ⁽⁴⁴⁾

41- قال الصادق : ان الله تعالى يحب الجمال و التجمل و يكره البؤ س و التباؤ س ...

امام صادق (عليه السلام ) فرمود: خداى متعال ، زيبايى و خود آرايى را دوست مى دارد و نيازمندى و اظهار نيازمندى را مبغوض ‍ مى دارد. ⁽⁴⁵⁾

42- عن ابن عباس اءنه قال : انبى لا تزين لا مراءتى كما تتزين لى ؛ لقوله تعالى : (( و لهن مثل الذى عليهن بالمعروف ))

ابن عباس گويد: (( من خودم را براى همسرم آرايش مى كنم ، چنانكه او خودش را براى من مى آرايد، زيرا خدا فرموده است : زنان را نيز مانند وظائفشان حقوقى شايسته است . ⁽⁴⁶⁾

در پايان درس ، اشعارى را از خوشدل تهران مى آوريم تا بدانيد كه زشتى آرايش نمايى زن به بيگانگان ، منحصر به اسلام نيست ، بلكه يك فرهنگ ايرانى نيز هست .